بررسی میزان گرایش به فرهنگ سیاسی دموکراتیک در بین طبقه متوسط جدید و عوامل موثر بر آن ( مورد مطالعه : استادان دانشگاه و دبیران دبیرستانهای شهر همدان )

امروزه دیدگاههای بسیاری بر نقش طبقه متوسط جدید در فرایند دمکراتیک شدن تاکید دارند و معتقدند میزان گرایش به فرهنگ دمکراتیک در میان این طبقه عمومیت بیشتری داشته و آنرا به یک گروه پیشرو در پروسه دمکراسی بدل کرده است. سوال این است که آیا چنین وضعیتی در جامعه امروز ایران نیز قابل مشاهده است؟ بر این اساس در این تحقیق میزان گرایش به فرهنگ مردم سالارانه در میان استادان دانشگاه و معلمان دوره متوسطه شهر همدان مورد پیمایش قرار گرفته است. دلایل انتخاب این جمعیت آماری این است که اولاً بنا بر مباحث و نظریه های مردم سالاری، این دو قشر بعنوان نمایندگان طبقه متوسط جدید، معرف گرایش بیشینه (ماکزیمم) به فرهنگ مردم سالارانه هستند؛ ثانیاً شهر همدان به عنوان یکی از شهرهای نسبتا پر جمعیت و چند فرهنگی کشور، تا حدودی معرف میانگین وزن طبقه متوسط جدید شهری و گرایش های آن در ایران امروز است. به این ترتیب، این تحقیق می تواند بیشینه گرایش به فرهنگ مردم سالارانه را در میان طبقه متوسط جدید شهری ایران امروز نشان دهد. این تحفیق دو بخش متمایز توصیفی و تبیینی دارد در بخش توصیفی هدف ، گونه شناسی فرهنگ سیاسی اقشار مذکور و میزان نزدیکی آن به الگوهای دموکراتیک است و در بخش تبیینی بررسی عوامل موثر بر گرایش به فرهنگ سیاسی مورد نظر میباشد . در این بخش از دو رهیافت نظری مدرنیزاسیون ( توسعه ) و نظریات مرتبط با جامعه مدنی استفاده شده است.روش مورد استفاده در این تحقیق پیمایش می باشد . نتایج نشان میدهد از بین شاخصه های توسعه گرایش به ارزش های فرامادی ، سطح آموزش و میزان استفاده از رسانه ها و از بین شاخصه های سرمایه اجتماعی ، اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی بیشترین رابطه را با متغیر وابسته دارند . متغیر دینداری نیز درکنار متغیرهای فوق عاملی است که تاثیر معناداری بر گرایش به دموکراسی دارد .